Kalwaria Zebrzydowska i jej dróżki

Ten, kto tak jak ja mieszka w Małopolsce, nie mógł nie słyszeć o tym miejscu. Kalwaria Zebrzydowska kojarzy się z czterema hasłami: Cudowny Obraz Matki Boskiej, klasztor, UNESCO i tłumy pielgrzymów. Ci, którzy są na etapie wyposażania swoich domów i mieszkań, dodadzą jeszcze piąte hasło, a mianowicie meble. Trudno się z tym nie zgodzić, choć Kalwaria Zebrzydowska i okoliczne miejscowości to także niebywale urokliwe „dróżki”. Jest to zespół kaplic i kościołów dróżkowych, oraz manierystyczny park krajobrazowy. Kalwaria Zebrzydowska i jej dróżki mogą okazać się świetnym pomysłem na sobotnie popołudnie. Dowiedz się, dlaczego.

Kilkakrotnie byłam w Kalwarii Zebrzydowskiej. Zawsze były to jednak wyjazdy o charakterze pielgrzymkowym, gdzie wtopiona w tłumy pątników ciągnących się klasztornymi korytarzami do kaplicy Cudownego Obrazu, nie dostrzegałam piękna otaczającego mnie miejsca. Kalwaryjskie dróżki przedreptałam jako jedna z wielu, zupełnie nie zastanawiając się nad walorami krajobrazowymi tego miejsca. Coś jednak w głowie zostało, skoro zechciałam tam powrócić.

Jak dojechać?

Z Krakowa i Śląska do Kalwarii prowadzi droga krajowa nr 52. Dotarcie samochodem z Krakowa zajęło nam 35 minut, a po dotarciu pod klasztor zastaliśmy sporo wolnego miejsca na bezpłatnym parkingu. Z Krakowa kursuje do Kalwarii Zebrzydowskiej sporo prywatnych busów. Ci, którzy preferują bardziej ekologiczne środki transportu, dotrą do Kalwarii Zebrzydowskiej pociągiem (te kursują zarówno na trasie Kraków — Zakopane, jak i Kraków — Bielsko-Biała). Przed wyjazdem warto także zapoznać się ze stroną internetową sanktuarium i sprawdzić bieżące informacje.

Dróżki na małe nóżki

Do wyboru mamy dwie trasy dróżek — jedne zwane są dróżkami Pana Jezusa, drugie Matki Boskiej. Wystarczy odnaleźć drogowskazy i można wyruszać na szlak. My postanowiliśmy iść pod prąd, zaczynając naszą wędrówkę z dziećmi od łagodnego zejścia, zamiast na „dzień dobry” wdrapywać się na wysoką górę za klasztorem.

Krajobraz Beskidu Makowskiego w tamtych okolicach jest nieziemski. Nie dziwi więc, że w 1602 r. Mikołaj Zebrzydowski wybrał właśnie te tereny na umiejscowienie klasztoru i kalwarii. Niemal 400 lat później UNESCO postanowiło wpisać sanktuarium, klasztor i dróżki na swoją listę, jako jedyną kalwarię na świecie.

Dróżki wiodą przez lasy, polne drogi, łąki czy mało uczęszczane, lokalne drogi dojazdowe do domostw i przysiółków. Przez rzeki przerzucone są urokliwe mosty, których strzegą anioły. Dzieci są tam bezpieczne. A co ważne, co chwilę za zakrętem lub na pagórku pojawia się jakaś kapliczka, więc cel jest zawsze w zasięgu ich wzroku. Nie ma więc nudy mimo tego, że trasa ma niemal 8 kilometrów! Na trasie, którą obraliśmy, czekało na nas 28 kaplic i kościołów, a że dróżki te przeplatają się z Dróżkami Matki Boskiej, w sumie do zobaczenia są aż 42 obiekty. Do większości można zajrzeć, uchylić ciężkie wrota, pogłaskać anioła po skrzydle, pomachać Jezusowi na odchodne…

I chociaż pod koniec wędrówki musieliśmy zmierzyć się z górą prowadzącą do klasztoru, to było warto i nikt nie narzekał.

Odpowiadając zatem na pytanie, czy Kalwaria Zebrzydowska i jej dróżki są tylko dla pielgrzymów, odpowiem: nie są! W sobotnie popołudnie było tam bardzo cicho i spokojnie. Minęliśmy tylko dwie rozmodlone grupy — i to na początku wędrówki. Więc jeśli ktoś nie jest fanem pielgrzymkowych klimatów, nacieszy swe oczy pięknymi widokami, a uszy z pewnością odpoczną od zgiełku miasta.

Weselakowa i Spółka radzi:

na wycieczkę wybierzcie się wcześnie rano, kiedy nad polami unoszą się jeszcze jesienne mgły lub po południu, kiedy pątnicy wracają z dróżek i kiedy z parkingu odjeżdżają ostatnie autokary;
do wyboru mamy dwie trasy dróżek — jedne zwane są dróżkami Pana Jezusa, drugie Matki Boskiej. My szliśmy trochę jednymi, trochę drugimi i zatoczyliśmy 8-kilometrową pętlę;
do Kalwarii Zebrzydowskiej bez problemu dojedziecie samochodem, pociągiem oraz prywatnymi busami;
jeśli macie czas i chcecie nasycić się spokojną atmosferą, zajrzyjcie do pobliskiej Lanckorony;